środa XXII tygodnia w ciągu roku – pytanie czy powstanie

Łk 4,38-44
Przekład: 

38 Powstawszy zaś, z synagogi wszedł do domostwa Szymona.

Teściowa zaś Szymona trzymana była wielką gorączką i pytali Go o nią.

39 I nastawszy nad nią, nakazał gorączce i odpuściła ją.

Zaraz zaś, powstawszy, usługiwała im.

40 Skoro zaś zaszło Słońce, wszyscy którzy mieli osłabłych rozmaitymi chorobami, przyprowadzali ich do Niego, On zaś każdemu jednemu z nich ręce nałożywszy, uzdrawiał ich.

41 Wychodziły zaś demony od wielu krzyczące, mówiące że „Ty Jesteś Syn Boga”.

I rugając nie pozwalał im przemawiać, bo wiedziały były, że Jest On Mesjaszem.

42 Skoro zaś stał się dzień, wyszedłszy ruszył na miejsce pustynne.

I tłumy szukały Go, i przyszły aż do Niego, i zatrzymywały Go, aby nie wyruszał od nich.

43 On zaś powiedział do nich, że

„I innym miastom trzeba mi dobrze wieścić Królestwo Boga, bo na to zostałem posłany”.

44 I głoszący był w synagogach Judei.

Uwagi: 

Dzisiejsza Ewangelia jest bezpośrednią kontynuacją wczorajszej.

38 oraz 39 „Powstawszy” (anastas) – teściowa Piotra po uzdrowieniu powtarza powstanie Jezusa: czasownik ten odnosi się w innych miejscach Ewangelii do zmartwychwstania.

„Pytali” (erotesan) – również „prosili”. Wyraz ten w Ewangeliach określa także modlitwę błagalną, ale jego pierwotne znaczenie to właśnie „pytać”. Połączenie tych znaczeń ukazuje modlitwę błagalną jako prośbę o Bożą odpowiedź.

39 „Nastawszy” (epistas) – wyraz ma ten sam rdzeń, co czasownik „powstawać”, różny jest tylko przedrostek.

„Nakazał” (epetimesen) – czasownik ten zawiera w sobie rzeczownik time („cześć”, „honor”, „godność”, „cena”). Tymże czasownikiem zwracał się też Jezus wczoraj, kilka wersetów wcześniej, do nieczystego demona (Łk 4,35).

„Odpuściła” (afeken) – również „zostawiła”, „opuściła”. Ten sam grecki czasownik określa w Biblii odpuszczenie grzechów.

„Zaraz” (parachrema) – etymologicznie „przy [tej] rzeczy”, por. staropolskie „przy tem”.

40 „Uzdrawiał” (etherapeuen) – również „usługiwał”. Wyraz ten oznacza także służbę religijną, służenie Bogu (por. Dz 17,25).

41 „Rugając” (epitimon) – ten sam czasownik występuje w wersecie 39.