czwartek II tygodnia Okresu Wielkanocnego - jednoznacznie dwuznacznie o Trzech

J 3,31-36
Przekład: 

31 Z góry przychodzący jest ponad wszystkimi.

Będący z ziemi z ziemi jest i z ziemi przemawia, z nieba przychodzący jest ponad wszystkimi.

32 Co zobaczył jest i usłyszał, to zaświadcza i świadectwa jego nikt nie bierze.

33 Ten, kto przyjął jego świadectwo, przypieczętował to, że Bóg jest prawdziwy.

34 Kogo bowiem posłał Bóg, rzeczy Boga przemawia, nie z miary bowiem daje Ducha.

35 Ojciec miłuje Syna i wszystko dał jest w ręku Jego.

36 Wierzący w Syna ma życie wieczne, nieposłuszny zaś Synowi nie zobaczy życia, lecz gniew Boga przeciw niemu trwa.

Uwagi: 

31 „Z góry” (anothen) – przysłówek ten został szeroko omówiony w komentarzu do wersetów J 3,7-15, stanowiących wcześniejszą część tej samej rozmowy Pana Jezusa z Nikodemem.

„Przychodzący” (ho erchomenos) – apokaliptyczny tytuł Syna Człowieczego, tłumaczony niekiedy jako „Ten, który przychodzi”.

„Będący” (ho on) – druga część Imienia Bożego z wersetu Wj 3,14, została odniesiona do Pana Jezusa chociażby w kluczowym dla dzisiejszej Ewangelii wersecie Janowego Prologu J 1,18 (a także J 6,46!; 8,47; por. też J 18,37). Tutaj wyraz ten wprawdzie odnosi się do „będącego na Ziemi”, ale – właśnie w kontekście wersetów J 1,18; 6,46 oraz 18,37 – wydaje się, że dotyczy on również Pana Jezusa, który także przemawia przecież z Ziemi. Kluczowe jest też użycie tego imiesłowu w Apokalipsie, gdzie trzy razy (Ap 1,4; 1,8; 4,8) występuje on w zestawieniu z wyżej skomentowanym „Tym, który przychodzi” (ho erchomenos) oraz „Tym, który był” (ho en). Ta ostatnia forma, czas przeszły czasownika „być”, zastąpiona została tutaj formą czasu teraźniejszego („jest”, gr. estin).

32 „Nikt nie bierze” (oudeis lambanei) – przekład dosłowny.

33 „Ten, kto przyjął” (ho labon) – por. podobnie antytetyczne połączenie w wersetach J 1,11-12!

„Przypieczętował” (esfrangisen) – por. J 6,37. Czasownik ten występuje także w Apokalipsie. Wyraża on, między innymi, ostateczne potwierdzenie oraz zabezpieczenie prawdy. Por. też paradoksalne jego użycie w Ap 22,10.

33 „Bóg jest prawdziwy” (ho theos alethes estin) – por. J 1,9!

34 „Rzeczy” (remata) – również „słowa” (gr. rema to biblijny przekład hebrajskiego wyrazu dawar).

„daje Ducha” (didosin to pneuma) – można również poprawnie przełożyć „daje Duch”, interpretując grecką formę to pneuma jako mianownik! Wydaje się, że dwuznaczność jest tutaj celowa, a obydwa znaczenia wzajemnie wyjaśniają się oraz uzupełniają.

35 „W ręku Jego” (en cheiri autou) również „do Jego ręki” – znowu dwuznaczność (ale w sensie pozytywnym, czyli, jak się zazwyczaj mówi, wieloznaczność), wyrażająca dwa aspekty jednej tajemnicy Trójcy Świętej.