XXXIII niedziela w ciągu roku A

14 Jakoż bowiem człowiek odjeżdżając, zawołał własne swoje sługi i wydał im podrzędności swoje.

15 I temu dał pięć talentów, temu zaś dwa, temu zaś jeden, każdemu wedle [jego] własnej mocy, i zaraz odjechał.

16 Poszedłszy ten, co pięć talentów wziął, zadziałał w nich i zyskał inne pięć.

17 Tak samo ten, co dwa [wziął], zyskał inne dwa.

18 Ten zaś, co jeden wziął, odszedłszy wykopał ziemię i ukrył srebro pana swojego.

19 Po dużym zaś czasie przychodzi pan sług owych i zestawia rachunek z nimi.

20 I przyszedłszy ten, co pięć talentów wziął, przyniósł inne pięć talentów, mówiąc: „Panie, pięć talentów mi wydałeś, oto inne pięć talentów zyskałem”.

21 Rzekł mu pan jego: „Dobrze, sługo dobry i wierny, nad nielicznymi byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości pana swego!”

22 Podszedłszy zaś i ten, co dwa talenty [wziął], powiedział: „Panie, dwa talenty mi wydałeś, oto inne dwa talenty zyskałem”.

23 Rzekł mu pan jego: „Dobrze, sługo dobry i wierny, nad nielicznymi byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości pana swego!”

24 Podszedłszy zaś i ten, co jeden talent wziął był jest, powiedział: „Panie, poznałem ciebie, żeś jest twardy człowiek, żnący, gdzie nie zasiałeś, i gromadzący, gdzie nie rozproszyłeś, 25 i przestraszywszy się, odszedłszy ukryłem talent twój w ziemi, oto masz swoje!”

26 Rozsądziwszy zaś, pan jego powiedział mu: „Nikczemny sługo i gnuśny! Wiedziałeś byłeś, że żnę, gdzie nie zasiałem, i gromadzę, skąd nie rozproszyłem. 27 Trzeba było więc rzucić srebrniki moje bankierom i ja przyszedłszy, otrzymałbym moje z płodami. 28 Zabierzcie więc od niego talent i dajcie mającemu dziesięć talentów!”

29 Wszystkiemu mającemu bowiem będzie dane i ponad miarę obficie, nie mającemu zaś i to, co ma, zabrane od niego.

30 I nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemność, na zewnątrz, tam będzie lament i zgrzytanie zębów.