Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – jedna radość

Łk 15,3-7
Przekład: 

3 Powiedział zaś do nich przykład ten oto mówiąc:

4 „Który człowiek z was, mając sto owiec i zgubiwszy z nich jedną, nie opuszcza dziewięćdziesięciu dziewięciu w pustyni i nie wyrusza ku zgubionej, aż znajdzie ją?

5 I znalazłszy, nakłada na ramiona swoje, radośnie witając.

6 I przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc im: Współradujcie się ze mną, że znalazłem owcę moją zgubioną.

7 Mówię wam, że tak radość w niebie będzie z jednego nawracającego się grzesznika lub z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie mają potrzeby nawrócenia!”.

Uwagi: 

5 „Radośnie witając” (chairon) – dwoma słowami tłumaczę jedno, które można też przełożyć „radując się” lub „witając”. Jest to, paradoksalnie, czasownik, od którego zaczynają się słowa zwiastowania Niepokalanej – „zdrowaś” to po grecku właśnie chaire. Pasterz tą samą radością wita także zagubionego grzesznika!

6 „Współradujcie” (synchairete) – również czasownik chairo, tym razem jako złożenie, z przedrostkiem „z” (gr. syn).

7 „Radość” (chara) – zob. komentarze do 5 i 6.

„Lub” (e) – spójnik ten ma tutaj także znaczenie porównawcze, zgodnie z charakterystyką klasycznej greckiej składni przyporządkowującej niekiedy stopień wyższy pierwszemu członowi porównania (tak samo jak np. w wersecie Łk 17,2), można więc tłumaczyć go również słowami „większa niż”.