XXIII niedziela w ciągu roku – nienawiść tłumów

Łk 14,25-33
Przekład: 

25 Współpodróżowały zaś z Nim tłumy liczne. I obróciwszy się, powiedział do nich:

26 „Jeżeli ktoś przychodzi do mnie i nie nienawidzi ojca swojego własnego i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, jeszcze zaś i duszy swojej własnej, nie może być moim uczniem.

27 Ktokolwiek nie dźwiga krzyża swojego i przychodzi za mną, nie może być moim uczniem.

28 Kto bowiem z was, chcąc wieżę zbudować, pierwej usiadłszy, nie przelicza nakładu, czy ma na [jej] skompletowanie, 29 aby, skoro położy fundament i nie ma siły wykończyć, wszyscy oglądający nie zaczęli się naigrawać, 30 mówiąc że: Ten człowiek począł budować i nie miał siły wykończyć!

31 Albo który król, wyruszający z innym królem spotkać się na wojnie, usiadłszy pierwej, nie naradzi się, czy mocny jest w dziesięć tysięcy wyjść z dwudziestoma tysiącami nań idącemu?

32 Jeżeliż zaś inaczej, jeszcze kiedy jest on daleko, starszyznę posławszy, prosi o to, [co] ku pokojowi.

33 Tak więc wszystek z was, który nie jest oddzielony od wszystkich swoich podrzędności, nie może być moim uczniem”.

Uwagi: 

28 „Przelicza” (psefidzei) – liczy za pomocą kamyków (psefe), przekładając je tak, jak przesuwa się paciorki na liczydle.

„Nakładu” (dapanen) – etymologicznie, od czasownika dapto: tego, co ma być pożarte, skonsumowane.

„Skompletowanie” (apartismon) – ten rzadki rzeczownik pochodzi od przymiotnika artios („kompletny”, „gotowy”, „parzysty”). Liczby parzyste, w przeciwieństwie do nieparzystych, uważane były przez starożytnych za doskonałe, kompletne, ponieważ każdej ich składowej jednostce (kolejnej nieparzystej) odpowiadała inna (kolejna parzysta).

33 „Jest oddzielony” (apotassetai) – również „oddziela się”, „rozstaje się”, „żegna się” – por. Łk 9,61! W klasycznej grece czasownik ten znaczy „wydzielić”, „wyodrębnić”. Pochodzi on od przyimka „od” (apo) oraz od rzeczownika taksis („klasa”, „pozycja”, np. społeczna; „szereg”, m.in. wojskowy).

„Podrzędności” (hyparchousin) – złożenie przyimka hypo („pod”) oraz czasownika archo („rządzić”, „poczynać”, „zaczynać”); zob. też komentarz do wersetu Mt 24,47.