poniedziałek III tygodnia Okresu Wielkanocnego – wiara i uczynki

J 6,22-29
Przekład: 

22 Nazajutrz tłum stojący za morzem zobaczył, że łódki innej nie było tam prócz jednej i że nie wszedł razem z uczniami swoimi Jezus do łodzi, ale uczniowie Jego odeszli [w morze] sami.

23 Lecz przyszły łodzie z Tyberiady blisko miejsca, gdzie, wobec dziękczynienia Pana, zjedli chleb.

24 Kiedy więc tłum zobaczył, że nie ma tam Jezusa ani uczniów Jego, weszli oni do łódek i przyszli do Kafarnaum, szukając Jezusa.

25 I znalazłszy Go za morzem, powiedzieli Mu:

„Rabbi, skąd tutaj stałeś się jesteś?”

26 Rozsądził im Jezus i powiedział:

„Amen, amen mówię wam, szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, lecz dlatego, że zjedliście z chlebów i nasyciliście się. 27 Nie ginący posiłek wypracowujcie, lecz posiłek trwający na życie wieczne, który da wam Syn Człowieczy, Tegoż bowiem Ojciec opieczętował, Bóg”.

28 Powiedzieli więc do Niego:

„Cóż uczynimy, byśmy działali dzieła Boga?”

29 Rozsądził Jezus i powiedział im:

„To jest dzieło Boga, abyście wierzyli w [Tego], którego On posłał”.

Uwagi: 

Dzisiejsze czytanie jest kontynuacją opisu rozmnożenia chleba i następującej zaraz po nim przeprawy przez Morze Tyberiadzkie, czytanych w piątek oraz w sobotę II tygodnia Okresu Wielkanocnego.

22-23 Chodzi o tłum, który uczestniczył w cudzie rozmnożenia chleba i chciał uczynić Jezusa królem w omawianym w piątek wesecie J 6,15.

23 „Wobec dziękczynienia Pana” (eucharistesantos tou kyriou) – grecka składnia genetivus absolutus, zastępująca zdanie podrzędne: przyczynowe, czasowe, warunkowe lub przyzwolone. Można też przełożyć: „po dziękczynieniu Pana”, „z powodu dziękczynienia Pana”, a nawet „pomimo dziękczynienia Pana”.

27 „Ojciec opieczętował, Bóg” (ho theos esfrangisen theos) – chodzi niewątpliwie o Boga Ojca, można jednak z tego szyku wyrazów wywnioskować, że słowo „Bóg” jest pieczęcią Ojca i przełożyć również: „Ojciec opieczętował: «Bóg»”.

27 „Wypracowujcie” (ergadzesthe) – dosłowniej „działajcie”. W oryginale jest tutaj ten sam czasownik, co w wersecie 28.

28 „Dzieła” (erga) oraz 29 „dzieło” (ergon) – w figurze etymologicznej wyraz ten łączy się tutaj z czasownikiem „działajcie” (28). Tłumaczony bywa on także jako „uczynek” oraz „czyn” i w tych przekładach kojarzony jest często z dwoma lepiej znanymi miejscami Nowego Testamentu, mówiącymi o relacji wiary wobec uczynków: Jk 2,14-26 oraz 1J 3,18: „Dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, lecz w dziele i [w] prawdzie”. W dzisiejszej Ewangelii wiara zdefiniowana jest więc wprost jako dzieło (w innym przekładzie „uczynek”) Samego Boga.