Święto Przemienienia Pańskiego roku B

2 I po dniach sześciu przymuje Jezus Piotra i Jakuba, i Jana, i wnosi ich na górę wysoką na osobności, samych.

I został przed nimi przemieniony, 3 i ubrania Jego stały się lśniące, białe wielce, [takie] jakich folusznik na ziemi tak wybielić nie może.

4 I został im ujrzany Eliasz z Mojżeszem, i byli współrozmawiający Jezusowi.

5 I rozsądziwszy, Piotr mówi Jezusowi:

„Rabbi, pięknie jest nam być tutaj i trzy przybytki uczyńmy: Tobie jeden i Mojżeszowi jeden, i Eliaszowi jeden!”

6 Nie wiedział bowiem był, co rozsądzić, wystraszeni bowiem się stali.

7 I stała się chmura ich zacieniająca, i stał się głos z tej chmury:

„Ten jest Syn Mój Umiłowany, słuchajcie Go!”

8 I nagle, rozpatrzywszy się, nikogo już nie widzieli, lecz Jezusa samego z nimi samymi.

9 I kiedy schodzili z góry, rozkazał im, aby, co zobaczyli, nikomu nie opowiadali, chyba że gdy Syn Człowieczy z martwych powstanie.

10 I logos ten zatrzymali, ku sobie samym, poszukując, co [to] jest z martwych powstanie.