7 września – potrzeba pociechy

Łk 6,20-26
Przekład: 

20 I On, podniósłszy oczy swoje na uczniów swoich, powiedział:

„Szczęśliwi żebracy, bo wasze jest Królestwo Boga:

21 Szczęśliwi głodujący teraz, bo będziecie nasyceni.

Szczęśliwi płaczący teraz, bo będziecie się śmiali.

22 Szczęśliwi jesteście, kiedy znienawidzą was ludzie i kiedy wygnają was, i zelżą, i wyrzucą imię wasze jako nikczemne ze względu na Syna Człowieczego.

23 Radujcie się w owym dniu i skaczcie z radości, oto bowiem zapłata wasza wielka w niebie.

Wedle tychże bowiem czynili prorokom ojcowie ich.

24 Prócz [tego], biada wam bogatym, bo odbieracie sobie pociechę waszą:

25 Biada wam, co napełnieniście teraz, bo zgłodniejecie.

Biada, śmiejący się teraz, bo lamentować i płakać będziecie.

26 Biada, kiedy [o] was pięknie powiedzą wszyscy ludzie.

Wedle tychże bowiem czynili pseudoprorokom ojcowie ich”.

Uwagi: 

20 „Żebracy” (hoi ptochoi) – pierwotny, klasyczny sens tego przymiotnika. Znaczy on także „potrzebujący” oraz, co jest tego konsekwencją, „biedny”.

22 „Wygnają” (aforisosin) – etymologicznie „odgraniczą”, czyli „wypędzą poza granice”, stąd przekład BT „wykluczą”.

24 „Odbieracie sobie” (apechete) – zarówno „pozbawiacie się”, jak i „wzięliście”. Wieloznaczność orygiału została zachowana celowo.

„Pociechę” (paraklesin) – słowo bardzo wieloznaczne, skonstruowane, analogicznie do oznaczającego Ducha Świętego wyrazu „Paraklet” (parakletos), z przedorstka para („przy”) oraz z czasownika kaleo („wołać”, „prosić”). Można więc w skrócie powiedzieć, że „pociecha” (paraklisis), której pozbawiają się bogacze, to wszystkie dary Ducha Świętego (parakletos) – natomiast to, co już wzięli, wzięli właśnie zamiast Samego Boga.