środa I tygodnia w ciągu roku – władza teściowej

Mk 1,29-39
Przekład: 

29 I zaraz z synagogi wyszedłszy, poszli do domostwa Szymona i Andrzeja, razem z Jakubem i Janem.

30 Teściowa zaś Szymona leżała gorączkująca, i zaraz mówią Mu o niej.

31 I podszedłszy, zbudził ją, ująwszy za rękę.

I odpuściła ją gorączka, i służyła im.

32 Kiedy zaś stał się wieczór, gdy Słońce się zanurzyło, przynosili do Niego wszystkich źle się mających i opętanych.

33 I było całe miasto nagromadzone ku wejściu.

34 I usłużył wielu źle się mającym przez rozmaite choroby, i demony liczne wyrzucił, i nie odpuszczał mówić demonom, ponieważ wiedziały Go były.

35 I rano, nocą jeszcze powstawszy, wyszedł i odszedł w pustynne miejsce, i tam się modlił.

36 I doścignął Go Szymon i ci, co z nim [byli], 37 i znaleźli Go.

I mówią Mu, że:

„Wszyscy Ciebie szukają”.

38 I mówi im:

„Chodźmy gdzieś indziej do pobliskich osad, abym i tam rozgłaszał, na to bowiem wyszedłem”.

39 I poszedł, rozgłaszając w ich zgromadzenia, w całą Galileę. I wyrzucając demony.

Uwagi: 

29nn „I zaraz” (kai euthys) – również „i natychmiast”. Zwrot ten, charakterystyczny dla Ewangelii wg św. Marka, wiąże dynamicznie rozwijające się wydarzenia w jedną wartką narrację, wyrażając ich czasowo-przyczynową jedność.

31 „Ująwszy rękę” (kratesas tes cheiros) – „opanowując jej rękę [Swoją ręką]”. Czasownik krateo znaczy przede wszystkim „rządzić”, a także „trzymać”, a ręka (prawica) jest biblijnym znakiem władzy: Pan Jezus, opanowując chorobę, przejmuje władzę nad ludźmi, co przywraca im także władzę nad sobą.

„Obudził” (egeiren) – „obudził [z letargu] i podniósł”. Czasownik ten w Biblii odnosi się również do zmartwychwstania.

32 i 34 „Źle się mający i opętani” (kakos echontes kai daimonidzomenoi) – fizyczna choroba przedstawiona jest jako wyraz działania złego ducha, stąd „źle się mający przez rozmaite choroby” – a jeszcze dosłowniej „źle się mający rozmaitymi chorobami (poikilais nosois)”.

33 „Miasto” (polis) – wyraz ten oznacza ludzką wspólnotę mieszkańców, a nie miejskie zabudowania.

34 „Nie odpuszczał mówić demonom” (ouk efien lalein ta daimonia) – we wczorajszej perykopie Jezus także kazał demonowi milczeć. Wynika to z sekretu mesjańskiego, o którym pisałem tutaj.

35 „Powstawszy” (anastas) – inny czasownik, w Nowym Testamencie również określający zmartwychwstanie (anastasis).

38 „Pobliskich” (echomenas) – imiesłów strony biernej, forma greckiego czasownika echein („mieć”), być może można też więc rozumieć, w kontekście ostatnich słów wersetu 39, że chodzi o miasteczka „będące w posiadaniu demonów”.