środa III tygodnia Wielkiego Postu – naprawa poprawek

Mt 5,17-19
Przekład: 

17 Nie prawcie, że przyszedłem rozwiązać prawo lub proroków: nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić.

18 Amen bowiem mówię wam: aż przejdą niebo i ziemia, jota jedna ani jedna kreska nie wyjdzie z prawa; aż wszystko się stanie.

19 Kto więc rozwiązałby jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczał tak ludzi, najmniejszym nazwany będzie w Królestwie Niebios, kto zaś uczyni i nauczy, ten wielkim nazwany będzie w Królestwie Niebios.

Uwagi: 

17 „Prawcie” (nomisete) – również „miejcie w zwyczaju”, skąd też znaczenia „sądźcie”, „myślcie”. Czasownik ten pochodzi jednak od użytego zaraz niżej wyrazu „prawo” (nomos), co wydaje się w tym zdaniu nieprzypadkowo ironicznie wymowne.

„Wypełnić” (plerosai) – por. J 1,16-17.

18 „Kreska” (keraia) – znak diakrytyczny w kształcie rożka (keras), odróżniający niektóre, bardzo do siebie wzajemnie podobne, hebrajskie litery.

„Wszystko się stanie” (panta genetai) – czasownik gignomai, wyraźnie nawiązujący do opisu stworzenia świata z Księgi Rodzaju. Por. też J 1,3, również w kontekście poprzedzającego wersetu 17, gdzie Jezus wypełnia prawo (J 1,16-17), aby wszystko się stało (J 1,3!)

19 „Uczyni” (poiese) – tłumaczy się niekiedy jako „będzie przestrzegać” lub też „wypełni [prawo]”. Przekład dosłowny podkreśla jednak, że czasownik ten mówi o stwarzaniu świata przez prawo oraz o wypełnianiu prawa przez miłość. (O tym samym, jak się wydaje, mówi także werset Rdz 2,3, skądinąd także nastręczający tłumaczom sporo trudności...)