środa XIV tygodnia w ciągu roku – panaceum

Mt 10,1-7
Przekład: 

1 I przywoławszy dwunastu uczniów swoich, dał im władzę nad duchami nieczystymi, tak aby je wyrzucali i leczyli wszystką chorobę i wszystką słabość.

2 Dwunastu zaś apostołów imiona są te: pierwszy Szymon mówiony Piotrem i Andrzej brat jego, i Jakub Zebedeuszowy, i Jan brat jego, 3 Filip i Bartłomiej, Tomasz i Mateusz Celnik, Jakub Alfeuszowy i Tadeusz, 4 Szymon Kananejczyk i Judasz Iskariota, który i Go wydał.

5 Tych to dwunastu posłał Jezus, przykazawszy im, mówiąc:

„Na drogę narodów [pogańskich] nie odchodźcie i do miasta Samarytan nie wchodźcie, 6 idźcie raczej do owiec straconych [z] domu Izraela.

7 Idąc zaś rozgłaszajcie, mówiąc że:

Przybliżyło się jest Królestwo Niebios”.

Uwagi: 

Dzisiejsze czytanie zostało już częściowo skomentowane jako Ewangelia soboty I tygodnia Adwentu.

1 „Leczyć wszystką chorobę i wszystką słabość” (therapeuein pasan noson kai pasan malakian) – identyczne słowa w poprzedzającym dzisiejsze czytanie wersetcie Mt 9,35 dotyczą działalności Samego Pana Jezusa. Natomiast powtarzająca się w nich liczba pojedyncza wyrazu „wszystek” (gr. pan) oznacza, że wszelka ludzka niedola wynika z jednej jedynej duchowej przyczyny.

Użyty tutaj wyraz malakia pierwotnie znaczy „miękkość”, „delikatność” (również „zniewieściałość”), ale już u Arystotelesa „słabość”, a w Septuagincie występuje także w znaczeniach „ból”, „rana”, „nieszczęśliwe zdarzenie”.