7 kwietnia – jednoznacznie dwuznacznie o Trzech

J 3,31-36
Przekład: 

31 Z góry przychodzący ponad wszystkimi jest. Będący z ziemi z ziemi jest i z ziemi przemawia, z nieba przychodzący ponad wszystkimi jest.

32 Co zobaczył jest i usłyszał, to zaświadcza i świadectwa jego nikt nie bierze.

33 Ten, kto przyjął jego świadectwo, przypieczętował, że Bóg jest prawdziwy.

34 Kogo bowiem posłał Bóg, rzeczy Boga przemawia, nie z miary bowiem Ducha daje.

35 Ojciec miłuje Syna i wszystko dał jest w ręku Jego.

36 Wierzący w Syna ma życie wieczne, nieposłuszny zaś Synowi nie zobaczy życia, lecz gniew Boga przeciw niemu trwa.

Uwagi: 

31 „Z góry” (anothen) – przysłówek ten został szeroko omówiony w komentarzu do wersetów J 3,7-15, stanowiących wcześniejszą część tej samej rozmowy Jezusa z Nikodemem.

32 „Przychodzący” (ho erchomenos) – apokaliptyczny tytuł Syna Człowieczego, tłumaczony niekiedy jako „Ten, który przychodzi”.

„Będący” (ho on) – druga część Imienia Bożego w Wj 3,14 („Ten, który jest”), odniesiona do Jezusa na przykład w kluczowym dla dzisiejszej Ewangelii wersecie Prologu J 1,18 (a także J 6,46!; 8,47; por. też J 18,37). W tym miejscu przez kontrast odnosi się do „będącego na ziemi”, ale – właśnie w kontekście J 1,18; 6,46 oraz 18,37 – wydaje się, że można ten urzeczownikowiony imiesłów odnieść również do Jezusa, który przemawia także z ziemi. Kluczowe jest też użycie go w Apokalipsie, gdzie trzy razy (Ap 1,4; 1,8; 4,8) występuje właśnie w zestawieniu z wyżej skomentowanym „Tym, który przychodzi” (ho erchomenos) oraz „Tym, który był” (ho en). Ta ostatnia forma czasownika „być” w omawianym wersecie zastąpiona została formą „jest” (estin). Wszelkie parafrazy tego czasownika nieobecnymi w oryginale wyrazami typu „panuje” albo „pochodzi” czynią ten werset, wbrew ich intencjom, częściowo niezrozumiałym, midzy innym właśnie przez rozmazanie wskazanych odniesień.

32 „Nikt nie bierze” (oudeis lambanei) – przekład dosłowny.

33 „Ten, kto przyjął” (ho labon) – por. podobne antytetyczne połączenie w wersetach J 1,11-12!

„Przypieczętował” (esfrangisen) – por. J 6,37. Czasownik ten występuje też w Apokalipsie. Wyraża on, między innymi, ostateczne potwierdzenie i zabezpieczenie prawdy. Por. też paradoksalne jego użycie w Ap 22,10.

33 „Bóg jest prawdziwy” (ho theos alethes estin) – por. J 1,9.

34 „Rzeczy” (remata) – również „słowa” (jest to biblijny grecki przekład hebrajskiego dawar).

„Ducha daje” (didosin to pneuma) – można też poprawnie przełożyć jako „daje Duch”, interpretując formę to pneuma jako mianownik! Wydaje się, że dwuznaczność jest tutaj celowa, a obydwa znaczenia wzajemnie się wyjaśniają i uzupełniają.

35 „W ręku Jego” (en cheiri autou) również „do Jego ręki” – znowu dwuznaczność za jednym razem wyrażająca dwa aspekty jednej tajemnicy Trójcy Świętej.