Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana

1 To przemówił Jezus i wzniósłszy oczy swoje do nieba powiedział:

„Ojcze, nadeszła jest godzina, wychwal Syna Swojego, aby Syn wychwalił Ciebie.

2 Tak jak dałeś mu władzę wszystkiego ciała, aby wszystko, co dałeś jesteś jemu, dał im: życie wieczne.

9 Ja za nimi upraszam, nie za światem upraszam, ale za tymi, których dałeś mi jesteś, bo Twoi są.

14 Ja dałem im jestem Twój Logos i świat znienawidził ich, bo nie są ze świata, tak jak ja nie jestem ze świata.

15 Nie upraszam, abyś wziął ich ze świata, ale abyś ustrzegł ich od złego.

16 Ze świata nie są, tak jak ja nie jestem ze świata.

17 Poświęć ich w prawdzie. Logos Twój prawda jest.

18 Tak jak mnie posłałeś na świat, i ja ich posłałem na świat.

19 I za nich ja poświęcam samego siebie, aby byli i oni poświęceni w prawdzie.

20 Nie za tymi zaś wypraszam jedynie, ale i za wierzącymi we mnie przez ich Logos.

21 Aby wszyscy jedno byli, tak jak Ty, Ojcze, we mnie, i ja w Tobie, aby i oni w nas byli, aby świat wierzył, że Ty mnie posłałeś.

22 I ja chwałę, którą dałeś mi jesteś, dałem jestem im, aby byli jedno, tak jak my jedno.

23 Ja w nich i Ty we mnie, aby byli wydoskonaleni w jedno, aby poznawał świat, że Ty mnie posłałeś i umiłowałeś ich tak, jak mnie umiłowałeś.

24 Ojcze, co dałeś mi jesteś, chcę, aby, gdzie Jestem Ja, i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moją, którą dałeś mi jesteś, żeś umiłował mnie przed podwalinami świata.

25 Ojcze Sprawiedliwy, i świat Ciebie nie poznał, ja zaś Ciebie poznałem, i oni poznali, żeś Ty mnie posłał.

26 I oznajmiłem im Imię Twoje, i oznajmię, aby miłość, którą umiłowałeś mnie, w nich była, i ja w nich.