oryginalnie u źródła
2 czerwca – składanie składania
28 I podszedłszy jeden z pisarzy, usłyszawszy że oni dyskutują, zobaczywszy że pięknie im odpowiedział, wypytał Go:
„Jakie jest przykazanie pierwsze wszystkich?”
29 Odpowiedział Jezus, że:
„Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg wasz Pan Jeden jest 30 i będziesz miłował Pana Boga swojego z całego serca swojego i z całej duszy swojej, i z całego umysłu swojego, i z całej siły swojej.
31 Drugie to: Będziesz miłował bliźniego swego jak samego siebie.
Większego od tych innego przykazania nie ma”.
32 I powiedział Mu pisarz:
„Pięknie, Nauczycielu, ku prawdzie powiedziałeś, że Jeden jest i nie ma innego oprócz Niego!
33 I miłowanie Go z całego serca i z całego składania, i z całej siły; i miłowanie bliźniego jak samego siebie obfitsze jest od wszystkich całopaleń i ofiar”.
34 I Jezus, wejrzawszy nań, że pojętny, odpowiedział mu:
„Nie jesteś daleko od Królestwa Boga”.
I nikt już nie ośmielał się Go wypytywać.
28 Dzisiejsza Ewangelia jest kontynuacją poprzedzającej rozmowy Jezusa z Saduceuszami.
28, 29, 32 „Jeden” (heis) – wyraz łączy tutaj osobę pisarza, który wypytuje Jezusa o pierwsze (28-29) przykazanie, z Jednym Panem.
29-30 Dosłowny cytat z Pwt 6,4-5, gdzie w miejscu greckiego przekładu „Pan” (kyrios) za każdym razem występuje hebrajski tetragram JHWH. Między Pwt 6,4-5 w wersji Septuaginty a wersją z Ewangelii (29-30) jest tylko jedna drobna różnica: wyraz „siła” (30, ischys) w Ewangelii zastąpił wyraz „moc”, występujący w Pwt 6,5 LXX (gr. dynamis). Zdaje się to pokreślać odróżnienie ludzkiej słabej siły od Mocy Bożej. Słowo dynamis jest bardziej wieloznaczne i oznacza również „możliwość”, „potęgę” (również nadprzyrodzoną), „władzę”.
30 „Umysłu” (dianoias) – słowo pochodzi od gr. nous, również tłumaczonego na polski jako „umysł” Dianoia może jednak oznaczać zarówno sam umysł, jak i jego możliwości, a także akt pojmowania. Natomiast w wersecie 33 jest wyraz synesis („składanie”), pochodzący od czasownika syniemi i określający władzę łączenia.
34 „Pojętny” (nounechos) – etymologicznie „mający umysł” (nous), co można traktować jako znak od samego Jezusa, że pisarz słusznie połączył ze sobą „umysł” (dianoia) ze „składaniem” lub „łączeniem” (synesis).
- Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz