X niedziela w ciągu roku – pobudka

Łk 7,11-17
Przekład: 

11 I stało się w następnym [czasie], że przybył do miasta wołanego Nain.

I współprzybywali z Nim uczniowie Jego, i tłum wielki.

12 Skoro zaś zbliżył się do bramy miasta i oto wyprowadzany był zmarły, jednorodzony matce swojej syn. I była ona wdową, i tłum miasta dostateczny był z nią.

13 I zobaczywszy ją, Pan ulitował się nad nią i powiedział jej:

„Nie płacz!”

14 I podszedłszy, dotknął mar, dźwigający zaś stanęli.

I powiedział:

„Młodzieniaszku – tobie mówię – zbudzony bądź!”

15 I zasiadł zmarły, i począł przemawiać. I dał go matce jego.

16 Wziął zaś strach wszystkich i wychwalali Boga mówiąc że:

„Prorok wielki zbudzony w nas jest!”

I że: „Bóg nawiedził swój lud!”

17 I wyszedł tenże Logos w całej Judei wokół Niego, i w całej okolicy.

Uwagi: 

11 „Nain” (nain) – grecka wersja tego toponimu wiąże się najprawdopodobniej z hebrajskim rdzeniem nʿm oznaczającym to, co miłe, słodkie oraz przyjemne.

12 „Jednorodzony” (monogenes) – tym samym tytułem określany jest Sam Pan Jezus (por. J 1,14.18; J 3,16.18!).

„Dostateczny” (hikanos) – dosłownie „wystarczający”, dostatecznie liczny. O ile nie jest to tylko figura, to można zadać pytanie, do czego miałby ów tłum tutaj wystarczać.

14 „Młodzieniaszku” (neaniske) – przekład możliwie dosłowny. Wyraz grecki to zdrobnienie i tutaj raczej nie jest ono pejoratywne. Określa chłopaka lub młodego mężczyznę, ewentualnie służącego. Być może wyraz ten służy podkresleniu, że zmarły nie zdążył jeszcze, przed śmiercią, dojrzeć jako mężczyzna.

14 „Zbudzony bądź” (egertheti) oraz 16 „zbudzony jest” (egerthe) – obydwie formy to passivum divinum: strona bierna czasownika, wymownie podkreślająca czynne, ale ukryte działanie Boga przez tegoż działania paradoksalne przemilczenie i podkreślenie samego wydarzenia, a także jej przedmiotu (podmiotu gramatycznego zdania). Ten sam czasownik i analogiczna forma, podobnie jak w wersecie 12 słowo „jednorodzony”, znów łączy zmartwychwstającego człowieka ze Zmartwychwstałym Jezusem.

15 „Zasiadł” (anekathisen) – dosłownie „usiadł do góry”, „podniósł się siadając”, co po polsku jest nie do oddania jednym tylko wyrazem. Siadanie (zasiąście) nie jest tutaj oznaką słabości, ale – wraz z przemawianiem – odzyskania siły i władzy.

16 „Nawiedził” (epeskepsato) – identycznej formy tego samego czasownika używa Zachariasz w kantyku Benedictus (Łk 1,68!). Można ten czasownik przełożyć również jako „wejrzał”; „przyszedł, aby dokładnie się przyjrzeć”.

17 „Logos” (logos) – w Prologu Janowym wyraz ten znowu odnosi się do Samego Jezusa.