XIII niedziela w ciągu roku – trzy podejścia do odejścia

Łk 9,51-62
Przekład: 

51 Stało się zaś w spełnieniu dni wniebowzięcia Jego: i umocnił On oblicze Swoje, aby iść do Jeruzalem.

52 I posłał posłańców przed obliczem Swoim.

I poszedłszy weszli do osady Samarytan, aby Mu przygotowali.

53 I nie przyjęli Go, gdyż oblicze Jego było idące do Jeruzalem.

54 Zobaczywszy zaś uczniowie Jakub i Jan, powiedzieli Mu:

„Panie, chcesz – powiemy, by ogień z nieba zszedł i ich spożyje!”

55 Obróciwszy się zaś, zganił ich. 56 I poszli do innej osady.

57 I kiedy szli, w drodze powiedział ktoś do Niego:

„Dołączę do Twojej drogi, dokądkolwiek odejdziesz!”

58 I powiedział mu Jezus:

„Lisy nory mają i ptactwo nieba przybytki, Syn zaś Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił”.

59 Powiedział zaś do innego:

„Dołącz do mojej drogi!”

On zaś powiedział:

„Panie, pozwól mi, po odejściu, pierwej pogrzebać ojca mego!”

60 Powiedział zaś jemu:

„Zostaw umarłych, aby grzebali własnych umarłych, ty zaś, odszedłszy, rozgłaszaj Królestwo Boga!”

61 Powiedział zaś i inny:

„Dołączę to Twojej drogi, Panie, pierwej zaś pozwól mi oddzielić się z tymi, co w moim domu!”

62 Powiedział zaś do niego Jezus:

„Nikt, kto nałożył rękę na pług i patrzy do tyłu, nie jest dobrze ułożony w Królestwie Boga”.

Uwagi: 

51 „Wniebowzięcia” (analempseos) – dosłownie „wzięcia w górę”, słowo to oznacza jednak również dokładnie to, co po polsku nazywamy „Wniebowstąpieniem”. Wstępowanie do Jerozolimy, stanowiące konstrukcyjny fundament Ewangelii według świętego Łukasza, jest tutaj ukazane jako część wstępowania Jezusa do Ojca.

52 „Posłańców” (angelous) – również „aniołów” (od czasownika angello – „posyłać”). Apostołowie są tutaj ukazani jako aniołowie Boskiego Oblicza.

58 „Głowę skłonił” (ten kefalen kline) – por. ten sam zwrot w opisującym Śmierć Pańską wersecie J 19,30!

61 „Oddzielić” (apotaksasthai) – przekład dosłowny, ale może to znaczyć również „wyrzec się”, tak jak w wersecie Łk 14,33. Popularny przekład „pożegnać się” jest interpretacją, nie wydaje się on jednak zupełnie nietrafny, a jego połączenie z dosłownym zdaje się nasuwać wniosek, że chodzi tutaj być może również o przywiązanie do odwiązywania się od swoich bliskich...

62 „Dobrze ułożony” (euthetos) – przekład dosłowny, świadomie odwołujący się do utrwalonego sensu tego polskiego frazeologizmu, sens oryginału oddającego jednak tylko częściowo. Euthetos znaczy również: „odpowiedni”, „stosowny”, „użyteczny”.