Święto Świętego Kazimierza Królewicza – miłość przyjaciół

J 15,9-17
Przekład: 

9 Wedle jak umiłował mnie Ojciec i ja was umiłowałem; zamieszkajcie w miłości mojej.

10 Jeżeli przykazań moich ustrzeżecie, mieszkać będziecie w miłości mojej, wedle jak ja przykazań Ojca mojego ustrzegłem jestem i mieszkam w Jego miłości.

11 To przemówiłem jestem wam, aby radość moja w was była i aby radość wasza została spełniona.

12 Oto jest przykazanie moje, abyście miłowali się nawzajem, wedle jak [ja] umiłowałem was.

13 Większej od tej miłości nikt nie ma, by ktoś duszę swoją położył za przyjaciół swoich.

14 Wy przyjaciółmi moimi jesteście, jeżeli czynicie, co ja wam przykazuję.

15 Już nie mówię was sługami, ponieważ sługa nie wie, co czyni jego pan.

Was zaś przyjaciółmi orzekłem jestem, skoro wszystko, co usłyszałem od Ojca mojego, wam oznajmiłem.

16 Nie wy mnie wybraliście, ale ja wybrałem was i położyłem was, abyście wyruszali i owoc przynosili, i aby owoc wasz zawitał, aby o cokolwiek poprosicie Ojca w imię moje, dał wam.

17 Te [rzeczy] przykazuję wam, abyście miłowali się wzajemnie.

Uwagi: 

9, 10, 12, 13, 17 „Miłować”, „miłość” – wszystkie formy pochodzą tu od greckiego czasownika agapao oraz od rzeczownika agape.

9 „Zamieszkajcie” (meinate) – również „wytrwajcie”.

13, 16 „Położył” (the) oraz „położyłem” (etheka) – czasownik „kłaść” ma bardzo szerokie znaczenie, podobnie jak łaciński czasownik ponere i np. angielski to set. Znaczy on między innymi „czynić”, „ustanowić”, „położyć [na szali]” itp.

13, 14, 15 „Przyjaciel” (filos) – wyraz związany z innym greckim słowem określającym miłość, filia.

15 „Orzekłem jestem” (eireka) – czas gramatyczny perfectum w połączeniu z konstrukcją a.c.i.: Pan Jezus, nazywając uczniów przyjaciółmi, czyni ich nimi.

„Oznajmiłem” (egnorisa) – uczyniłem znanym.

16 „Zawitał” (mene) – dosłownie „zamieszkał” oraz „trwał”, podobnie jak w wersecie 9.