Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego – drugi raz jeden

J 20,1-9
Przekład: 

1 Jednego zaś [dnia] z szabatów Maria Magdalena przychodzi rano, jeszcze gdy była ciemność, do pomnika, i widzi kamień z pomnika zabrany.

2 Biegnie więc i przychodzi do Szymona Piotra i do innego ucznia, którego kochał Jezus, i mówi im:

„Zabrali Pana z pomnika i nie wiemy, gdzie Go położyli!”

3 Wyszedł więc Piotr i ten inny uczeń, i szli do pomnika.

4 Biegli zaś obydwaj razem i drugi uczeń wybiegł szybciej [od] Piotra, i przyszedł pierwszy do pomnika.

5 I schyliwszy się, widzi położone płótna, nie wszedł jednak.

6 Przychodzi więc i Szymon Piotr dołączając do jego drogi. I wszedł do pomnika, i widzi płótna położone, 7 i potnik, który był na głowie Jego, nie z płótnami położony, ale oddzielnie zwinięty na jedno miejsce.

8 Wtedy więc wszedł i inny uczeń, który przyszedł pierwszy do pomnika.

I zobaczył. I uwierzył.

9 Jeszcze bowiem nie wiedzieli byli pisma, że trzeba powstać Jemu z martwych.

 

Podczas mszy wieczornej można odczytać także perykopę Łk 24, 13-35, przetłumaczoną i skomentowaną jako Ewangelia Środy Wielkanocnej.

Uwagi: 

passim „Pomnik” (mnemeion) – oczywiście, w domyśle, nagrobny, wyraz ten pochodzi jednak od tego samego rdzenia, co wyraz „pamięć” (mneme). Grób (miejsce pochówku) określany jest po grecku wyrazem tafos, wystpującym np. w Mateuszowym opisie Zmartwychwstania Pańskiego.

1 „Jednego [dnia] z szabatów” (mia ton sabbaton) – wyraz sabbaton w liczbie mnogiej można również  tłumaczyć idiomatycznie „tydzień”. Wyraz „jeden” nawiązuje natomiast do „jednego” dnia stworzenia z Księgi Rodzaju (Rdz 1,5 – tak jest tam nazwany dzień stworzenia, spolszczany zazwyczaj jako „pierwszy”). Identyczne sformułowanie pojawia się w równoległym opisie tego wydarzenia w Ewangelii św. Łukasza, odczytywanym podczas Wigilii Paschalnej roku C.

„Gdy była ciemność” (skotias ouses) – mimo niezręczności frazeologicznej oryginalny grecki rzeczownik oddaję polskim rzeczownikiem „ciemność”, zamiast tłumaczyć przysłówkowo „było ciemno”, chociażby ze względu na paralele w wersetach J 1,5 oraz 1J 1,5; 2,8-9, a także na zestawienie poranka z ciemnością w wersecie Rdz 1,5, w którym pojawia się skomentowane przed chwilą wyrażenie „jeden dzień”. Jeżeli połączymy więc dzisiejszą Janową perykopę o Zmartwychwstaniu Pańskim z opisem stworzeina z Księgi Rodzaju, odczytamy następujące przesłanie: rano ciemność była wtedy, kiedy światło od ciemności nie zostało jeszcze oddzielone, czyli podczas jednego dnia stworzenia, zawierającego w sobie wszystkie pozostałe dni, określane w Księdze Rodzaju liczebnikami porządkowymi.

2 „Kochał” (efilei) – czasownik fileo, określający głęboką przyjacielską zażyłość (filia).

6 „Dołączając do jego drogi” (akolouthon auto) – również „idąc za nim”. Ten sam czasowik akoloutheo zazwyczaj opisuje relację naśladowania Pana Jezusa przez Jego uczniów.

7 „Potnik” (soudarion) – grecka kalka łacińskiego wyrazu sudarium („chusta”), pochodzącego z kolei od wyrazu sudor – „pot”.

9 „Nie wiedzieli byli” (ouk edeisan) – celowo, pomimo pojawającej się tutaj frazeologicznej niezręczności, grecki czasownik oida tłumaczę polskim czasownikiem „wiedzieć”. Grecki czasownik ma znaczenie szersze, niż jego polski odpowiednik, wydaje się jednak, że nie znaczy on tutaj tego samego, co grecki czasownik „poznać” (gignosko).