21 kwietnia – pięta i głowa

J 13,16-20
Przekład: 

16 Amen, amen mówię wam: nie jest niewolnik większy od pana swojego ani wysłannik większy od tego, który go posłał.

17 Skoro te [rzeczy] wiecie, szczęśliwi jesteście, jeżeli je czynicie.

18 Nie o wszystkich was mówię: Ja wiem, których wybrałem, ale, aby się Pismo wypełniło, jedzący mój chleb podniósł na mnie piętę swoją.

19 Od teraz mówię wam, nim [to] stanie się, abyście, kiedy stanie się, uwierzyli, że Ja Jestem.

20 Amen, amen mówię wam: przyjmujący tego, któregokolwiek poślę, mnie przyjmuje, mnie zaś przyjmujący przyjmuje Tego, który mnie posłał.

Uwagi: 

Dzisiejsza Ewangelia następuje zaraz po Janowym opisie Ostatniej Wieczerzy, w którym Jezus umywa uczniom nogi.

16 „Niewolnik” (doulos) – również „sługa”.

„Wysłannik” (apostolos) – inaczej „apostoł”. Wyraz ten miewa czasem w Ewangeliach znaczenie „dwunastu apostołów”, ale w innych miejscach oznacza też innych uczniów Pańskich. W Ewangelii Janowej występuje tylko i wyłącznie w tym miejscu, co zdaje się podkreślać szczególne znaczenie Ostatniej Wieczerzy oraz powiązanego z nią obmycia nóg, w którym uczestniczyli wyłącznie apostołowie.

17 Przekład dosłowny, ale można też przełożyć w czasie przyszłym: „Szczęśliwi będziecie, jeżeli je będziecie czynić”. Zdanie jest nawiązaniem do obmycia nóg przez Jezusa.

„Szczęśliwi” (makarioi) – w Ewangelii Janowej słowo to występuje tylko dwa razy. Natomiast u synoptyków, zazwyczaj przekładane jako „błogosławieni”, występuje w tak zwanych Ośmiu Błogosławieństwach.

18 „Podniósł piętę swoją” (eperen ten pternan autou) – cytat z Ps 41,10.

19 „Ja Jestem” (ego eimi) – pierwsza część Imienia Bożego z Wj 3,14.

20 „Przyjmujący” (ho lambanon) oraz „przyjmuje” (lambanei) – nawiązanie do J 1,12 oraz J 1,16.