czwartek XX tygodnia w ciągu roku – wolna e-lekcja

Mt 22,1-14
Przekład: 

1 I rozsądziwszy, Jezus znowu powiedział w przykładach im, mówiąc:

2 „Upodobnione jest Królestwo Boga człowiekowi królowi, który uczynił zaślubiny synowi swojemu.

3 I posłał sługi swoje, by zawołali zawołanych na zaślubiny, i nie chcieli przyjść.

4 Znowu posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zawołanym: Oto najlepsze moje przygotowałem jestem, woły moje i utuczone [zwierzęta] ofiarowane i wszystkie [rzeczy] gotowe, chodźcie na zaślubiny!

5 Oni zaś, zlekceważywszy, odeszli: ten na własne pole, tamten zaś do handlu swojego.

6 Pozostali zaś, zatrzymawszy, sługi jego znieważyli i zabili.

7 Król zaś rozgniewał się i posławszy wojska swoje zgubił morderców owych, i miasto ich ogniem spalił.

8 Wtedy mówi sługom swoim: Ślub gotowy jest, zawołani zaś nie byli [go] warci.

9 Idźcie więc na rozdroża dróg i ilu znaleźlibyście, zawołajcie na zaślubiny.

10 I wyszedłszy słudzy owi na drogi, zgromadzili wszystkich, których znaleźli, nikczemnych i dobrych, i wypełnił się ślub spoczywającymi.

11 Wszedłszy zaś król, aby ujrzeć spoczywających, zobaczył tam człowieka nieubranego w ślubne ubranie.

12 I mówi mu: Towarzyszu, jak wszedłeś tu, nie mając ślubnego ubrania?!

On zaś zamilkł.

13 Wtedy król powiedział posługującym: Związawszy jego nogi i ręce wyrzućcie go w zewnętrzną ciemność, tam będzie lament i zgrzytanie zębów.

14 Wielu bowiem jest wołanych, niewielu zaś wybranych”.

Uwagi: 

3nn „Zawołać” (kaleo) – również „nazwać”, „zaprosić”, „wezwać po imieniu”, „nadać imię”.

4 „Ofiarowane” (tethymena) – zabite w ofierze.

9 „Rozdroża” (dieksodous) – miejsce u bram miasta, gdzie rozpoczynają się drogi (po łacinie exitus – „wyjścia”). W Septuagincie słowo to zawsze łączy się ze źródłami wód (dieksodoi hydaton – por. Ps 1,3).

10 i 11 „Spoczywający” (anakeimenoi) – „zasiadający” do uczty w pozycji leżącej.

12 „Zamilkł” (efimothe) – dosłownie „został mu założony kaganiec (fimos)” – zob. komentarz do Mk 1,25.

14 „Wołanych” (kletoi) oraz „wybranych” (eklektoi) – przymiotniki są brzmieniowo bardzo podobne, pochodzą jednak od różnych czasowników: kletos od czasownika kaleo, natomiast eklektos od eklego.