Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej

Podoba mi się i przemawia do mnie ten komentarz. Jednak czy przekład ten jest dosłowny to rzecz mocno dyskusyjna... Wydaje mi się jednak (w sensie filologicznym to dwie różne, niewykluczające się sprawy), że taki sens można z dosłownego rozumienia tych słów odczytać. Taka interpretacja jest bowiem logiczna i polega na dostrzeżeniu, że Pan Jezus swoimi słowami mówi tutaj jednocześnie o dwóch relacjach: o relacji Jego i Maryi względem innych biesiadników (1), a także o relacji Jego wobec samej Maryi (2). Bo już samo najbardziej ich znane odczytanie (oznaczone przeze mnie jako 1) zakłada relację nr 2, skoro stawia ono Jezusa i Maryję po jednej stronie w relacji nr 1. A piszę to teraz w tak "matematyczny" sposób, żeby nie tylko rozważać przecinki i subtelności języka, lecz także kwestię wziąć też trochę na tzw. "chłopski rozum".

Warto mieć też na uwadze, że dokładnie ten sam semityzm  występuje w zupełnie innym miejscu Ewangelii (Mk 5,7), a do Jezusa zwraca się tam nimi człowiek opętany, w całości opanowany przez demony. Słowa te dotyczą tam również relacji między osobą mówiącą a adresatem, a nie "osoby trzeciej", jednak opętany chce powiedzieć coś dokładnie przeciwstawnego, tzn. że nie mają oni ze sobą absolutnie nic wspólnego - w przeciwieństwie do Jezusa i Maryi, którzy wspólne mają wszystko. Ten radykalny kontrast jednak tym bardziej wskazuje, że odczytanie tych słów w kluczu "wewnętrznym", a więc jako dotyczących relacji pomiędzy wypowiadającym je a ich adresatem, jest właściwie i jak najbardziej uzasadnione, zwłaszcza że w scenie Mk 5,1-20 (pod podanym linkiem jest też mój komentarzy do tych słów) Jezus jest, że tak powiem, wyraźnie "zainteresowany" sytuacją opętanego...