wtorek XXVIII tygodnia w ciągu roku – przed śniadaniem

Łk 11,37-41
Przekład: 

37 Skoro zaś przemówił, prosi Go faryzeusz, aby zjadł śniadanie u niego.

Wszedłszy zaś, spoczął.

38 Faryzeusz zaś, zobaczywszy, zadziwił się, że nie został pierwej zanurzony, przed śniadaniem.

39 Powiedział zaś Pan do niego:

„Teraz wy, faryzeusze, zewnętrze kielicha i tacy czyścicie, wnętrze zaś wasze napełnia się gwałtem i nikczemnością.

40 Bezmyślni! Czyż kto uczynił, co zewnątrz, także [tego], co wewnątrz, nie uczynił?

41 Więcej: to, co jest w [środku], dajcie: miłosierdzie – i oto wszystko wasze czyste będzie!”

Uwagi: 

38 „Nie został pierwej zanurzony” (ou proton ebaptisthe) – przekład dosłowny. Chodzi tutaj o rytualne obmycie Jezusa, którego znaczenie jest jednak być może powiązane z chrztem, co wyraża zarówno czasownik baptidzo („zanurzać”, „chrzcić”), jak i wartościujący przysłówek „pierwej”.

39 „Kielicha i tacy” (poteriou kai pinakos) – wyraz poterion występuje przeważnie w Ewangeliach, kiedy mowa o Krwi i Męce Pańskiej, natomiast na „tacy” lub nawet „talerzu” (pinaks) spoczywała ścięta głowa Jana Chrzciciela.

41 „To, co jest w [środku]” (ta enonta) – w oryginale uczeczownikowiony rodzajnikiem imiesłów czasownika eneimi („być w”). Czasownik ten jest dość wieloznaczny i bywa rozmaicie interpretowany. Może być rozumiany dosłownie i oznaczać to, co wewnątrz naczyń: jedzenie. Jednak znaczy on także „być wyższym, ważniejszym” (tak tłumaczy Wulgata, łac. superesse) oraz „obfitować” i „być możliwym, dostępnym, osiągalnym”. Wydaje się, że wszystkie te znaczenia uzupełniają się tutaj i dopełniają. 

„Miłosierdzie” (eleemosynen) – również „jałmużna” czyli czyn miłosierdzia, ważniejsze jest tutaj chyba jednak źródłowe, pierwotne znaczenie greckiego wyrazu, zwłaszcza że polska etymologia „miłosierdzia” wiąże je właśnie z tym, co w środku człowieka.