5 września – bezmyślne rozumowania

Łk 6,6-11
Przekład: 

6 Stało się zaś w inny szabat, że wszedł On do synagogi i nauczał. I był człowiek tam, i ręka jego prawa była sucha.

7 Obserwowali zaś Go pisarze i faryzeusze, czy w szabat uzdrawia, aby znaleźli oskarżenie Jego.

8 On zaś wiedział był ich rozumowania, powiedział zaś mężowi suchą mającemu rękę: „Zbudź się i stań w środek!” I powstawszy, stanął.

9 Powiedział zaś Jezus do nich: „Wypytuję was, czy wolno szabatem zło uczynić, czy dobro uczynić; duszę zbawić, czy zgubić?”

10 I spojrzawszy wokół na nich wszystkich, powiedział mu: „Wyciągnij rękę swoją!” On zaś uczynił i przywrócona została ręka jego.

11 Oni zaś napełnieni zostali bezmyślnością i przemawiali do siebie nawzajem: „Co uczynimy Jezusowi?”

Uwagi: 

Uzdrowienie człowieka z uschniętą ręką zostało już przełożone i skomentowane w przekazie Ewangelii św. Marka.

8 „W środek” – zob. komentarze do Mk 3,3 (werset paralelny), a także do J 8,3.9 oraz Mt 10,16.

„Rozumowania” (dialogismous) – wyraz ten może oznaczać zarówno werbalne dyskusje, jak i wewnętrzne myśli, współdzielone tutaj przez faryzeuszy. Zawiera on w sobie rdzeń rzeczownika logos („rozum”, „mowa”, „wypowiedź”).

9 „Dobro czynić” (agathopoiesai) oraz „zło czynić” (kakopoiesai) – czasowniki te można również przełożyć polskimi zwrotami „dobrze czynić” oraz „źle czynić”. Te wzajemnie komplementarne przekłady dobrze ukazują moralnie istotny związek działania jako takiego z jego dobrymi i złymi przedmiotami oraz okolicznościami.

11 „Bezmyśnością” (anoias) – również „szaleństwem”, jednakże etymologiczny przekład ukazuje obecny tutaj rdzeń rzeczownika „umysł” (nous). Zestawienie tego miejsca ze słowem „rozumowania” (dialogismous, 8) pozwala na wniosek, że przynajmniej w tym miejscu Ewangelii mamy do czynienia z antropologią Platońską (albo typu tzw. neoplatońskiego), odróżniającą ludzką poznawczą władzę umysłową od rozumowej.