piątek II tygodnia w ciągu roku – trzecie stworzenie dwunastu

Mk 3,13-19
Przekład: 

13 I wchodzi na górę, i przywołuje tych, których Sam chciał, i odeszli ku Niemu.

14 I uczynił dwunastu, aby byli z Nim i aby posyłał ich, by rozgłaszali, 15 i by mieli władzę wyrzucać demony.

16 I nadał imię Piotr Szymonowi.

17 I Jakuba Zebedeuszowego, i Jana brata Jakuba, i nadał im imiona Boanerges, to jest Synowie Gromu.

18 I Andrzeja, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba Alfeuszowego, i Tadeusza, i Szymona Kananejczyka, 19 i Judasza Iskariotę, który i Jego wydał.

Uwagi: 

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje wspólne powołanie wszystkich dwunastu apostołów. Jeżeli więc inne opisy powołania, np. poszczególnych par apostołów, uznamy za opisy innych wydarzeń, niektórzy apostołowie zostaliby powołani nawet trzy razy!

13 „Przywołuje” (proskalei) – przekład dosłowny, „wzywa ku [Sobie]”.

„Odeszli” (apelthon) – odeszli od świata, pozostawiając wszystko dla Jezusa, co zdaje się wyrażać przedrostek „od” (apo).

14 „Uczynił” (epoiesen) – połączenie nadawania imion ze stworzeniem („czynieniem”), nawiązujące do opisu stworzenia z Księgi Rodzaju, pojawia się również w innych scenach powołania apostołów.

15 „Władzę” (eksousian) – przekład dosłowny. Wyraz ten bywa także tłumaczony „moc”.

16 Piotr zostaje „nazwany” swoim imieniem, czyli także stworzony na nowo i powołany, również w wersetach Mt 3,16 oraz J 1,42.

„Dwunastu” (dodeka) – liczba ta nawiązuje do wszystkich pokoleń Izraela i wyraża pełnię, a powraca także w Apokalipsie jako liczba bram Niebieskiej Jerozolimy.

17 „Boanerges, to jest Synowie Gromu” (boanerges ho estin hyioi brontes) – przekład aramejskiego imienia na grekę. Kontekstem jest tutaj Łk 9,54: „Zobaczywszy zaś uczniowie Jakub i Jan powiedzieli: «Panie, chcesz, byśmy powiedzieli, by ogień zszedł z nieba i zniszczył ich?»” Można zatem ów „grom” odczytywać jako imię ich gwałtowności. Jakub i Jan, wraz z Piotrem, są też spośród uczniów Jezusowych najbliżsi Panu, wspólne ich imię może więc oznaczać także gorliwość oraz zażyłość. Pogodzenie obydwu tych interpretacji być może prowadziłoby do odczytania „prośby o pierwszeństwo” synów Zebedeusza (Mk 10,35-45) nie tylko jako skutku ich pragnienia władzy, lecz także jako wyrazu ich gorliwości i ludzkiej miłości do Jezusa bądź nadgorliwej próby tejże zażyłości wykorzystania...