Septuaginta

Septuaginta (skrót LXX, „Przekład Siedemdziesięciu") – najstarszy przekład Biblii Hebrajskiej na język grecki, przygotowany między III a I wiekiem przed Chrystusem przez uczonych żydowskich, na użytek Żydów mówiących po grecku i mieszkających w diasporze hellenistycznego Egiptu, a także jako jedno z dzieł, które stanowiły księgozbiór Biblioteki Aleksandryjskiej. Według Listu Arysteasza Septuagintę przygotowało siedemdziesięciu dwóch tłumaczy, po sześciu z każdego z dwunastu pokoleń. Pracowali oni osobno przez siedemdziesiąt dwa dni, a kiedy – celem uzgodnienia ostatecznej wersji – porównali efekty swojej pracy, okazało się, że są one identyczne, co uznali za znak od Boga.

Septuaginta tworzyła językowe środowisko, w którym powstały greckie teksty Nowego Testamentu. Greckie słowa zyskują tu często pod wpływem hebrajskiego oryginału ważne znaczenia, w których będą później używane w NT. Dzięki LXX dokonał się więc proces przeniesienia znaczeń słów, frazeologii oraz obrazowości Biblii Hebrajskiej do greckiej kultury. Nie znaczy to bynajmniej, że wcześniejsze greckie znaczenia tych słów, tzw. „klasyczne”, zupełnie w niej giną – zostają one raczej zręcznie połączone z sensem słów hebrajskich.

Septuaginta stała się podstawą wielu innych chrześcijańskich przekładów starożytnych – np. wersji starołacińskich, koptyjskich, syryjskich, a także, częściowo, przekładu łacińskiej Wulgaty. Wobec przyjęcia Septuaginty przez chrześcijaństwo Żydzi zrezygnowali z jej używania i zaczęły powstawać kolejne żydowskie przekłady Biblii na grekę (Symmachus, Aquila).

strona główna filoblogosa    indeks wpisów kompendium