Uroczystość Świętego Wojciecha – honory i kokony

24 „Nasionko” (kokkos) – wyraz ten oznacza również kokon owada, w którym znajdują się liczne bardzo małe jajeczka i z którego wytwarzało się, rozcierając je na proch, szkarłatny barwnik. Tego samego słowa używa również Ewangelia wg św. Mateusza na określenie „nasionka gorczycy” – por. komentarz do Mt 4,31.

„Samo przebywa” (monos menei) oraz „liczny owoc” (polys karpos) – kontrastujące ze sobą przymiotniki monos („sam jeden”) oraz polys („liczny”) są tutaj zestawione z czasownikiem „mieszkać”, „przebywać” (meno), co potwierdzałoby łączenie słowa mone („siedziba”, „mieszkanie”) z przymiotnikiem monos w wyrażeniu „siedzib wiele” (monas pollas) w wersecie J 14,2 – siedziby te są bowiem „liczne” (pollas), tak jak liczny (polys) jest owoc kokonu pszenicy. Potwierdzałoby to także połączenie wersetu 26 (zobacz komentarz niżej) z wersetem  J 14,3.

25 „Nienawidzący duszy swojej w tym świecie” (ho mison ten psychen autou en to kosmo touto) – o miejsce to pyta się, wciąż zarzucając Ewangelii rzekome nawoływanie do nienawiści samego siebie. Zapomina się wówczas jednak nawet o najbliższym kontekście, który mówi o strzeżeniu (fylasso) tej samej duszy (psyche) na życie wieczne. W greckim oryginale mowa tutaj zresztą wyraźnie o nienawiści duszy (gr. psyche), a nie o nienawiści życia jako takiego (gr. dzoe) lub też nawet nie o nienawiści duszy jako takiej. Nienawiść ta ma więc polegać na wrogości wobec światowych dążeń duszy, a nie na braku dobrze rozumianej miłości własnej.

26 „Gdzie Jestem Ja, tam i mój sługa będzie” – miejsce bardzo podobne do J 14,3: „...abyście gdzie Jestem Ja, i wy byli”: obydwa te wersety mówią o przebywaniu tam, gdzie jest Jezus, i w obydwu występuje pierwsza część Imienia Bożego z wersetu Wj 3,14 z przestawionym szykiem wyrazów – „Jestem Ja” (eimi ego).

„Uhonoruje” (timesei) – również „uszanuje”, a także „wynagrodzi”.