3 września – odsądzanie

Łk 6,1-5
Przekład: 

1 Stało się zaś w szabat, że przechodził On przez zasiewy, i zrywali uczniowie Jego, i jedli kłosy, łuskając rękami.

2 Niektórzy zaś z faryzeuszy powiedzieli: „Co czynicie, czego nie wolno w szabat?”

3 I rozsądziwszy ku nim, powiedział Jezus: „Nawet tego nie odczytaliście, co uczynił Dawid, kiedy zgłodniał on i z nim będący?

4 Jak wszedł do Domu Bożego i chleby pokładne wziąwszy zjadł, i dał tym, [co] z nim, których [to chlebów] nie wolno zjeść, jeżeli nie samym kapłanom?”

5 I mówił im: „Panem jest szabatu Syn Człowieczy”.

Uwagi: 

Dzisiejsza Ewangelia została już przełożona i obszernie skomentowana w przekazach Ewangelii Mateuszowej oraz Markowej.

2 „W szabat” (tois sabbasin) – dosłownie „szabatami”, zob. komentarz do Mt 12,5.

3 „Rozsądziwszy ku nim” (apokritheis pros autous) – również „odpowiadając ku nim”. Czasownik apokrinomai łączy w swoim rdzeniu sąd (krisis) z odpowiedzią (apokrisis).

3 „Odczytaliście” (anegnote) – również „rozpoznaliście”, zob. komentarz do Mk 2,25-26.

4 „Pokładne” (prostheseos) – zob. komentarz do Mk 2,25-26.