wtorek I tygodnia w ciągu roku – niemy krzyk

Mk 1,21-28
Przekład: 

21 I przybywają do Kafarnaum, i zaraz w szabat, wszedłszy do synagogi, nauczał.

22 I uderzeni byli nauką Jego, był bowiem nauczający ich jak władzę mający i nie jak pisarze.

23 I zaraz był w ich synagodze człowiek w duchu nieczystym, i zakrzyknął 24 mówiąc:

„Cóż nam i Tobie, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgładzić! Znam Ciebie, ktoś jest: Święty Boga!”

25 I skarcił go Jezus, mówiąc:

„Milcz i wyjdź z niego!”

26 I szarpnąwszy nim duch nieczysty, i krzyknąwszy głosem wielkim, wyszedł z niego.

27 I osłupieli wszyscy, tak że wespół pytali się samych siebie, mówiąc:

„Co to jest? Nauka nowa wedle władzy?! I duchom nieczystym przykazuje, i posłuszne są Jemu!”

28 I wyszedł słuch o Nim zaraz wszędzie, na całą okolicę Galilei.

Uwagi: 

21 Synagoga (synagoge) – znaczy dosłownie „zgromadzenie”, co wyraźnie widać w 23. Znaczenie „miejsce zgromadzeń” jest późniejsze.

21nn „Zaraz” (euthys) – również „natychmiast”. Wyraża natychmiastowe następstwo w czasie, a także przyczynowy związek wydarzeń.

„Wchodzą”, „wszedłszy”, „przyszedłeś”, „wyjdź”, „wyszedł”, „wyszedł” (różne formy i złożenia czasownika erchomai) – działanie Jezusa jest ukazane tutaj jako konsekwentny pochód, powodujący wyjście zarówno ducha nieczystego, jak i „słuchu” o Jezusie (akoe).

25 „Milcz” (phimotheti) – dosłownie „miej założony kaganiec” (o wole roboczym). Kaganiec nie pozwalał zwierzęciu z zatkanym pyskiem jeść podczas młócki ziarna.

21nn „Nauczał” (edidasken), „nauka” (didache) – tłumaczę konsekwentnie tym samym rdzeniem.

22, 27 „Władza” (eksousia) – tłumaczy się niekiedy niedosłownie „moc”, ponieważ słowo to odnosi się do rzeczywistej władzy, a nie do urzędu: władzy, która jest rzeczywistym źródłem mocy, a nie tylko jej formalnym usankcjonowaniem.

27 „Osłupieli” (ethambethesan) – również „skamienieli”. Passivum divinum, kontrastujące z ruchem wyrażanym rozmaitymi formami czasownika erchomai (zob. wyżej).

„Nauka według władzy” (didache kata eksousian) – również „nauka dotycząca władzy”, „nauka zgodna z władzą” oraz „nauka dla władzy”.

27, 28 „Posłuszne są” (hypakouousin) – „słuchają się”. Czasownik ten wyraża  posłuszeństwo również w innych miejscach Nowego Testamentu i, podobnie jak po polsku, ma ten sam rdzeń czasownika akouo („słuchać”), co słowo „słuch” (akoe) w wersecie 28.

Duch nieczysty krzyczy, a Jezus nakazuje mu milczenie („założenie kagańca”). Ludzie „osłupieli”, a słuch, tak samo jak posłuszny duch nieczysty, „wychodzą”. Dynamiczne kontrasty nie są tylko zabiegiem literackim, wywołującym wrażenie na czytelniku. Ukazują one, że Jezus panuje nad sprzecznościami – por. „jeżeli ci zamilkną, kamienie zakrzykną” (Łk 19,40).