poniedziałek IX tygodnia w ciągu roku – słanie i branie

Mk 12,1-12
Przekład: 

1 I począł im w przykładach przemawiać:

„Winnicę człowiek zasadził i postawił wokół ogrodzenie, i wykopał tłocznię, i zbudował wieżę, i wydzierżawił ją rolnikom, i wyjechał.

2 I posłał do rolników w [odpowiedniej] porze sługę, aby od rolników wziął z owoców winnicy.

3 I wziąwszy Go, obdarli i próżnego posłali.

4 I znowu posłał do nich innego sługę, i owemu obcięli głowę, i go zhańbili.

5 I innego posłał, i owego zabili, i wielu innych: tych obdzierali, tamtych zabijali.

6 jeszcze jednego miał umiłowanego syna. Posłał go ostatniego do nich, mówiąc że: Zawstydzą się mojego syna!

7 owi zaś rolnicy do samych siebie powiedzieli, że: Ten jest dziedzic. Dalej, zabijmy go, i nasze będzie jego dziedzictwo!

8 I wziąwszy, zabili go i wyrzucili go na zewnątrz winnicy.

9 Co więc uczni pan winnicy? Przyjdzie i zgubi rolników, i da winnicę innym!

10 Ani tego pisma nie odczytaliście: Kamień, który odrzucili budujący, ten stał się głową węgła, 11 od Pana stała się ona i cudowna jest w naszych oczach?!"

12 I szukali, [jak] Go zatrzymać, i przestraszyli się tłumu, poznali bowiem, że do nich przykład powiedział.

I zostawiwszy Go, odeszli.

Uwagi: 

Dzisiejsze czytanie jest bezpośrednią kontynuacją sobotniej rozmowy Pana Jezusa z faryzeuszami w Świątyni Jerozolimskiej, która odbywa się zaledwie kilka dni przed Jego Męką. Ta sama przypowieść została już przełożona i skomentowana w bardzo podobnej wersji Ewangelii św. Mateusza (Mt 21,33-46).

1 Werset niemal identyczny z Mt 21,33.

Czasowniki „posłać” (apostello, 2-6) oraz „wziąć” (lambano, 2, 3, 8) naprzemiennie mówią o posyłaniu sług przez właściciela winnicy i odsyłaniu ich przez niegodziwych rolników (apostello) oraz o braniu należnego właścicielowi czynszu i o braniu w niewolę jego sług (lambano). Podobieństwa te podkreślają kontrast pomiędzy właścicielem a dzierżawcami, a jednocześnie ich wzajemną zależność. Werset 3 można również przełożyć, paradoksalnie, „przyjąwszy go” (por. J 1,12!)

6 „Zawstydzą się” (entrapesontai) – zob. komentarz do Mt 21,37. Można też tłumaczyć tutaj „obrócą się ku...”, „uszanują”.

7 „Dziecictwo” (kleronomia) – prawem należna część, od słów „prawo” (nomos) oraz „udział” (kleros).

3 „Obdarli” (edeiran) oraz 5 „obdzierali” (derontes) – również „pobili” oraz „bili”.

„Próżnego posłali” (apesteilan kenon) – dosłowny przekład semityzmu, który znaczy „odesłali bez żadnego daru, z pustymi rękoma”. Można tutaj doszukiwać się też chyba aluzji do, pochodzącej właśnie od słowa kenos, kenozy (kenosis) Mesjasza, opisanej w słynnym hymnie Pawłowym (Flp 2,6-11).

10-11 Dokładny cytat wersetu z Ps 118,22-23, identycznie cytowanego przez skomentowany już werset Mt 21,42.