wtorek XIV tygodnia w ciągu roku – tępy demon

Mt 9,32-38
Przekład: 

32 Gdy zaś oni odchodzili, oto przynieśli Mu człowieka tępego, opętanego.

33 I kiedy demon został wyrzucony, tępy przemówił.

I zadziwiły się tłumy mówiące:

„Nigdy nie objawiło się tak w Izraelu”!

34 Faryzeusze zaś mówili:

„We władcy demonów wyrzuca demony!”

35 I przemierzał Jezus miasta wszystkie i osady, nauczając w ich synagogach i rozgłaszając Ewangelię Królestwa, i lecząc wszystką chorobę i wszystką słabość.

36 Zobaczywszy zaś tłumy, ulitował się nad nimi, bo byli obdarci i porzuceni jak owce nie mające pasterza.

37 Wtedy mówi uczniom swoim:

„Żniwo mnogie, ale pracowników niewielu, 38 poproście więc pana żniwa, aby wyrzucił pracowników na swoje żniwo!”

Uwagi: 

32 i 33 „Tępy” (kofos) – przekład dosłowny, od czasownika kopto („uciąć”) – pierwotnie mówiło się tak o strzale z odciętym grotem. W przenośni przymiotnik ten może oznaczać człowieka z uciętym językiem, ale tutaj chodzi prawdopodobnie również o głuchego (Mt 11,5!), a więc o głuchoniemego, otępiałego psychicznie oraz fizycznie, wskutek opętania.

33 „Objawiło się” (efane) – dosłownie „zajaśniało”. Po grecku w Nowym Testamencie mówi się tak o świetle (J 1,5), o prorockich snach (Mt 2,13), a także o wywieraniu wrażenia na ludziach (Mt 6,5). Czasownik ten (fainomai) ma wspólny rdzeń z rzeczownikiem „epifania”, a także z polskim wyrazem „fenomen”.

34 „We władcy demonów” (en to archonti ton daimonion) – wypowiadający to zdanie faryzeusze mieli na myśli demona Belzebula (por. werset Łk 11,15 z komentarzem). W tym wersecie jednak Ewangelista nie podaje wyraźnie tego imienia i można chyba również słowo „władca” (gr. archon) odnieść tutaj, wbrew intencjom faryzeuszy, do Samego Jedynego Boga. To odwrócenie ich mowy ukazuje, że Bóg, jako dawca wszelkiej mowy, może posłużyć się nawet najprzebieglejszymi słowami tych, którzy Jego Samego oskarżają o bluźnierstwo i opętanie. Wniosek taki zdają się też potwierdzać słowa Jezusa w paralelnej perykopie Łk 11,14-23: demon jest niemy i głuchy, natomiast mowę i zrozumienie, nawet swoim własnym przeciwnikom, daje tylko Sam Bóg.

Wersety 35-38 zostały już skomentowane, wraz z następującym po nich kontekstem, w sobotę I tygodnia Adwentu.